ភ្នែក ត្រចៀក មាត់ និងជីវិត
ខ្ញុំអង្គុយទល់មុខអ្នកជិតខាង។ គាត់កំពុងនិយាយបណ្តើរ និងពិសាអាហាររបស់គាត់បណ្តើរ។ ខ្ញុំអង្គុយមើលគាត់។
ក្រោយមក ភ្នែករបស់គាត់ត្រូវបានគេខ្វេះទៅបាត់ ឈាមហូរកក្លាក់ផុលចេញពីភ្នែកទាំងគូរបស់គាត់។ គាត់ស្រែកយំ យកដៃបាំងភ្នែក ននៀលដី ដែលហាក់បីដូចជាការធ្វើដូច្នេះ ជួយសម្រាលការឈឺចាប់ ដែលគាត់កំពុងមាន។ តែខ្ញុំអង្គុយមើលគាត់។
មិនយូរប៉ុន្មាន ត្រចៀករបស់គាត់ ក៏ត្រូវបានកាត់ទៅទៀត។ គាត់លែងមានសេក្តីឈឺចាប់ទៀតហើយ ព្រោះគាត់ឈឺហួសពីអ្វី ដែលគាត់ទទួលបានទៅហើយ។ គាត់អង្គុយឈ្ងោកមុខទៅដី ហាក់បីដូចជាសង្ឃឹមថា នឹងមានអ្នកជួយគាត់ យកចិត្តទុកដាក់នឹងគាត់ ឬក៏ជូនគាត់ទៅពេទ្យ។ តែគ្មាននរណាជួយគាត់ទេ។ ហើយខ្ញុំក៏អង្គុយដកដង្ហើមធំ មើលគាត់ ទាំងចក្ខុវិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំ ពោរពេញទៅដោយសុខភាពបរិបូរណ៍។ គាត់ក្លាយជាមនុស្សពិកាភ្នែក និងត្រចៀក តែមាត់របស់គាត់ នៅតែបន្តនិយាយកកោក។ ខ្ញុំក៏នៅតែស្តាប់គាត់ ព្រោះមិនដឹងថា ត្រូវធ្វើដូចម្តេចជាមួយភ្នែក និងត្រចៀក ដែលបាត់បង់នោះ។
ខណៈដែលខ្ញុំ កំពុងតែស្តាប់សម្តីមួយៗ សំឡេងក៏សាបទៅៗ រហូតលែងឮសំឡេង ដែលបន្លឺចេញពីក្រអៅមាត់គាត់ទៅទៀត នៅតែមាត់ម្ហបៗ តែមិនចេញសំឡេង។ ខ្ញុំនៅតែអង្គុយមើលគាត់ ទាំងភិតភ័យ។
ក្រោយមកគាត់បានថយកម្លាំងបន្តិចម្តងៗ។ ខ្ញុំក៏អង្គុយមើលគាត់ទ្រុធទ្រោមទៅ ក្នុងចិត្តរំពឹងថា អ្វីៗនឹងប្រសើរឡើងវិញ។ គាត់បានដេកដួលទៅដី។ ខ្ញុំនៅតែអង្គុយមើលគាត់។
ក្រោយពីគាត់បានផុតដង្ហើមទៅ ខ្ញុំ…ក៏…លែងហាក់បីដូចជាលែងមានដង្ហើមដក…ហើយ…”ខ្ញុំនៅតែអង្គុយមើលគាត់”។
Like this:
Like Loading...
Related
Published by phinawrites
ជីវប្រវត្តិសង្ខេប
សូ ភីណា គឺជាអ្នកនិពន្ធ និងជាកវី។ នាងបានរួមគ្នាបង្កើត «ស្លាបប៉ាកកាខ្មែរ» ជាក្រុមមួយ ចងក្រងក្រុមអ្នកនិពន្ធ និងផ្តល់ការគាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមក ដើម្បីទទួលបានឱកាស បញ្ចេញគំនិតច្នៃប្រឌិតក្នុងការតែងនិពន្ធ។ នាងក៏បានរួមគ្នាបង្កើត «គ្រឹះស្ថានបោះពុម្ពកម្ពុមេរា» ដែលជាវេទិកាសម្រាប់អ្នកនិពន្ធ (ភាគច្រើនជាស្រ្តី) បាននិពន្ធ និងបោះពុម្ពស្នាដៃថ្មីៗរបស់ពួកគេ។ ដោយយល់ឃើញថា ឱកាសសម្រាប់អ្នកនិពន្ធ នៅតាមកម្រិត នាងបានបង្កើត «មហោស្រពអក្សរសិល្ប៍ខ្មែរ» នៅឆ្នាំ២០១៧ នៅខេត្តសៀមរាប និងក្រោយមកនៅខេត្តបាត់ដំបង នៅឆ្នាំ២០១៨។ នៅឆ្នាំ២០១៩ នាង និងក្រុមការងារបានរៀបចំមហោស្រពអក្សរសិល្ប៍នេះ ជាលើកទីបីនៅក្រុងភ្នំពេញប្រកបដោយភាពជោគជ័យ។ ក្រៅពីការងារទាំងនេះ នាងនៅមានគម្រោង
និពន្ធប្រលោមលោកជាច្រើនទៀត រួមទាំងប្រលោកលោក «បុប្ផាណា៖ ផ្កាមិនរុះរោយ» រួមទាំងសៀវភៅកម្រងកំណាព្យជាពីរភាសាផងដែរ។
ជារឿយៗ ភីណា ត្រូវបានអញ្ជើញជាតំណាងឱ្យអ្នកនិពន្ធកម្ពុជាទៅចូលរួមសន្និបាត សន្និសីទ និងមហោស្រពអក្សរសិល្ប៍នៅប្រទេសឃីជីស្ថាន (អាស៊ីកណ្តាល), អូទ្រីស, សឹង្ហបុរី, ត៉ៃវ៉ាន់, និងឥណ្ឌា។ រឿងខ្លីរបស់នាងចំនួនបីរឿង ត្រូវបានសុំសិទ្ធិបកប្រែជាភាសាអង់គ្លេស និងបោះពុម្ពផ្សាយនៅទស្សនាវដ្តី Consequence, Asian American Writers’ Workshop, និង University of Hawai’i Press។ រឿងខ្លីដំបូងគេ «ចម្រៀងនាំសារ» ត្រូវបានដំឡើងជាល្ខោនអាន និងសម្តែងនៅមហោស្រពអក្សរសិល្ប៍ខ្មែរលើកទីបី។
បច្ចុប្បន្ន សូ ភីណា ជាប្រធានកម្មវិធី «ចំណេះដឹង បណ្តាញ និងគោលនយោបាយ» នៃអង្គការសិល្បៈខ្មែរអមតៈ។ នាងគ្រប់គ្រងកម្មវិធីសំខាន់មួយគឺ «អាហារូបករណ៍ទស្សនវប្បធម៌» ដែលជាកម្មវិធីទាក់ទងនឹងភាពជាអ្នកដឹកនាំក្នុងវិស័យសិល្បៈ និងវប្បធម៌។ នាងបានទទួលការសិក្សាថ្នាក់អនុបណ្ឌិតផ្នែក សង្គមកិច្ចវិទ្យា ពីសាកលវិទ្យាល័យ Royal Melbourne Institute of Technology នៅក្រុងមែលប៊ន ប្រទេសអូស្ត្រាលី។
View all posts by phinawrites
There is issue. How about the conclusion? What is he/she?
LikeLike